As redes sociais albiscan e xa se fan eco do desgarrador relato de “xornalistas que se senten aterrorizados e realizar a súa profesión” por un medo insuperable á que esta baixo desempeño do seu Gabinete de comunicación, e fano explicando o "mea culpa" afirmando que "Censurei dá mesma maneira a máis compañeiros e compañeiros que desde posicións laborais de risco dábanme ou seu apoio nas redes. Era absurdo e contraditório pola miña banda, pero sei que "Mar Sánchez, a secretaria xeral de Medios de Feijóo", non fai prisioneiros nin ten piedade, sobran razóns Sr Feijóo entre outras por que o Presidente da Xunta debe deixar o hacha de guerra iniciado contra o mundo dos galegos e galegas polos seus máis próximos asesores do seu Gabinete e non mirar atrás.
NA censura literaria en España do século XVI de José Ma. Alegre Peyrón dice.- É de recordar que Sánchez Albornoz. Miguel da Pinta Chórenche e José María. Palacio engadían: «Para nós, a Inquisición é indefendible. Como clérigo e home moderno, inimigos de toda coacción exterior e de toda axfisia intelectual, xamais poderiamos canonizar institucións do tipo que comentamos». «A Inquisición utilizou a censura para intentar acabar co Humanismo» que representaba un perigo real para a escolástica ao fomentar o espírito crítico e buscar unha concepción científica do mundo baseada na experimentación e a observación.
A Bula do papa Sixto IV, de data 1 de novembro de 1478, os Reis Católicos viron moi pronto nesta institución o instrumento idóneo para controlar a sociedade e as ideoloxías. Dous anos despois, en 1480, a Monarquía establece as normas que habían de rexer a cultura e o control literario, en especial o da imprenta. Neste tempo, os monarcas españois teñen xa unha visión clara do que supón a imprenta e da súa importancia na propagación das ideas escritas.
O modo de informar e controlar doutros tempos xa non funcionan, as xeracións cambiaron, non ai inquisición e xa non coñecen o medo, todo evoluciona menos a FE CEGA no vello e os malos costumes xa non son o mellor, sirva-lle de mostra a asesora de Feijóo a globalización sen a que Amancio Ortega xamais chegase onde chegou, e iso é algo que os seus asesores/as no Gabinete da súa Presidencia que nada ten que ver coaa de nos como galegos/as democráticos ata a médula, non logrou comprender nin entrar na evolución, xa ninguén curta cabezas nas prazas, nin se executan como a Pedro Pardo de Cela Aguiar e Ribadeneyra decapitado o 3 de outubro de 1483, xunto co seu fillo Pedro, diante da catedral de Mondoñedo por mandato dos Reis Católicos tras buscar os desidentes da ocasión. Iso xa non dá o poder.... https://é.wikipedia.org/wiki/Pedro_Pardo_de_Cela
Galicia e o PPdeG necesitan un presidente sen lastres que se en fronte á verdade e que non este exento desta realidade, non pode Vostede Sr Presidente da Xunta, condonar un peón a cambio de queimar o taboleiro do ajedrez que como xa sabe componse de xogador dispón de 16 pezas: 1 rei, 1 dama, 2 torres, 2 alfiles, 2 cabalos e 8 peóns e iso é o único que lle pode manter no poder, Madrid non lle quere xa nen de visita, en Galicia só recuperou a Deputación de Ourense que se atopa en mans do seu rival dos ex-independentes do Sur de Galicia, nada que ver con Vostede Sr Feijóo ao que Cuiña lle deixou brevas ( alcaldes afins a Baltar ) dificiles de dixerir e das que a día de oxe pende seu cargo de Presidente da Xunta de Galicia nas próximas eleccións.
Coa perda de tanto poder en España e en Galicia xa no e fácil encontrar financiación, e as eleccións están xa ahi as portas de San Caetano que non lle dará tempo a celebrar a inauguración da sua reforma e construcción.
Con case 10 anos para o final do que ten moitas posibilidades de ser o seu último mandato, estáselle acabando o tempo para lograr os ambiciosos obxectivos que se fixou para el nos seus 10 anos de ocupación da casa e Residencia oficial de Monte Pío. Con todo, aínda que os seus obxectivos son tan claros como a luz do día nas súas ansias de permanecer alí, darse conta de que é unha historia completamente diferente á que se enfronta nesta ocasión; unha historia cuxo final estará moi influenciado polos homes e mulleres a quen confiou o mandato de entregar o seu legado como neste caso a quen máis confianza a deu, será o seu lápida política mortuoria si non pon freo con suficiente antelación.
Rezara na pía ecleseástica da sua lápida politíca tan de moda entre seus asesores pesonais.- “ con frase lapidaria y concisa afirma: sin mi nada podéis hacer (Jn 15,5), donde “nada” significa “nada”… o sea, carencia absoluta, ...” TÍTULO IV DE LA PÍAS VOLUNTADES EN GENERAL Y DE LAS FUNDACIONES PÍAS (Cann. 1299 – 1310) 1301 § 1. El Ordinario es ejecutor de todas las pías voluntades, tanto mortis causa como inter vivos.,(,...el fundador concedió expresamente al Ordinario el poder de reducir, moderar o conmutar la voluntad de los fieles sobre causas pías, ….,)
Ata aquí, para von entendedor voas palabras sobran… E en cuestión de pías, ai que esperar as mensaxes da próxima navidad...
Estáselle acabando o tempo para que o presidente da Xunta de Galicia logre os seus ambiciosos obxectivos no que case seguro é o seu último mandato propiciado pola súa persoal elección, que non ten por que ir emparellada coa sociedade á que serviu, nen vostede, nen Galicia nada lle debe á súa asesora de comunicación, os varóns do partido ningunha devoción, o seu Vicepresidente da Xunta, Alfonso Rueda, nas súas relacións con Miguel delgado, a "decapitou-apartou" a ira pública da sociedade galega e as redes sociais sacárona das sombras e xa non ten Invisibilización, pola insensible cobertura de ataques aos que levou a decenas de medios de comunicación. E é precisamente por iso que os desenvolvementos das declaracións e relacións co PP a nivel Nacional indican que podería ter que deterse momentáneamente e tomar algunhas decisións dolorosas, entre elas e a máis importante é desfacerse de tanta presión.
Por segunda vez nun par de meses, o presidente Pedro Sánchez reprobou públicamente aos que poderían darlle a investidura contra todos os rebeldes que se negaron a remolcalo ata a liña de flotación coa abstención.
Estamos falando de Unidas Podemos que ignoraron aos seus ministerios para participar en actividades de politiquería sen rumbo, posibles ministros que observan pasivamente como os carteis da corrupción dominan os seus expedientes, e aqueles con agallas para ignorar abiertamente as directivas do Xefe da Oposición destinadas a acelerar o seu desenvolvemento.
Sr Feijóo como dixo Martin Luther Junior, chega un momento en que un debe tomar unha posición que non é nin segura, nin política, nin popular, senón que debe facelo porque a conciencia dille que está ben e dille que esta ben por que non pode pilotar unha nave sen rumbo ou a mercé dos acontecementos, a gobernabilidad da Xunta xa non pode funcionar así nen depender exclusivamente dunha asesora de comunciación.
Para miles de galegos/as, ese momento parece ser agora e non pode ser indulxente durante tanto tempo, especialmente cando o seu legado está en risco.
Os asesores perezosos do gabinete dun Presidente son unha vergoña para o presidente e ducias de miles de votantes cando se converten en rémoras enquistadas cuxas crenzas lévanlles á convicción de ser insubstituíbles na súa condición.
Unha ollada rápida a algúns dos actos realizados, persecucións contra cidadáns sen cuartel, converter o público en asuntos personais revelan desorden mental, incompetencia, devilidade, frustración e falta de ideas, coa corrupción rampante como denominador común en todos os medios de comunicación globalizados os que afirman ou se convencen de ser expertos perden toda condición.
Os rexistros de Google en información das Consellerías da Xunta de Galicia que vostede dirixe no medio Rural, Saúde, Deportes, Transporte, Educación, etc presentan os peores exemplos posibles de rexistros que continúan frustrando e avergoñando ao PPdeG entre o electorado e de momento sen recuperar o control.
Sr Presidente, ten no seu mochila a máis de 183 altos cargos na Xunta, institucións e entes adscritos que non pode tiralos ao caixón a cambio de protección de quen xa se deu como esgotado súa capacidade de xestión, simplemente por non retroceder e cesar a quen a perdido a confianza de toda a sociedade galega, vive baixo a crispación nas redes sociais e no campo de batalla da comunicación, as augas revoltas non só son moi perigosas si non que fan perder o control, de nada vale a súa convicción si non ten outra razón, un motín no medio da desorde só trae o que ai a día de hoxe " FRUSTRACIÓN"… É Galicia necesita na súa historia un legado para nosos fillos/as o que eles lles serviran de ponte para futuras xeneracións, e vostede xa coñece e firmou un legado xenetíco da sua propia ADN do que terá que ser consecuente como tamén pretendemos ser nos...
Por Miguel Delgado
